Δεν είναι ούτε τυχαίο ούτε συμπτωματικό που ο ευρισκόμενος στη Μόσχα υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζ. Κέρι έσπευσε προχθές Παρασκευή να υπογραμμίσει ότι η σφαγή στη Νίκαια δείχνει την ανάγκη επιτάχυνσης των προσπαθειών ελέγχου της τρομοκρατίας, κυρίως στη Συρία. Λίγες μέρες μετά τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία αλλά και τη σύνοδο του συμβουλίου ΝΑΤΟ - Ρωσίας, ο επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ με την επίσκεψή του στη ρωσική πρωτεύουσα και τη συνάντηση με τους Πούτιν - Λαβρόφ δηλώνει ότι η Ουάσιγκτον επείγεται για μια συνολική διευθέτηση με τη Μόσχα:
Χωρίς την ενεργό συμμετοχή της Ρωσίας και των συμμάχων της στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, Ιράν και Συρία, δεν είναι νοητή μια συνολική στρατηγική αντιμετώπισης των τζιχαντιστών είτε του Ισλαμικού Κράτους είτε της Αλ Κάιντα και των παραφυάδων της. Η διαπίστωση ισχύει για τη Συρία και το Ιράκ αλλά και για το Αφγανιστάν.
Χωρίς τη στενή συνεργασία με τη Μόσχα, και ακόμη χειρότερα με μια νέα ψυχροπολεμική αντιπαλότητα να κυριαρχεί, οι συσχετισμοί στην ευρύτερη περιοχή Ασίας - Ειρηνικού θα παραμένουν αβέβαιοι, καθώς μακράς διαρκείας ψυχροπολεμική αντιπαλότητα με τη Ρωσία ευνοεί την Κίνα: Είτε με την ουδετεροποίηση της Μόσχας είτε ακόμη χειρότερα για την αμερικανική πλευρά με μια συνολική σύγκλιση Ρωσίας - Κίνας πιο επίφοβη από τη στενή σχέση Ρωσίας - Γερμανίας, την οποία οι ΗΠΑ βραχυκύκλωσαν στις αρχές του 2014 ωθώντας στα άκρα την αντιπαράθεση στην Ουκρανία.
Στη συνάντηση της Μόσχας δεν συζητήθηκαν απευθείας μεταξύ Πούτιν και Κέρι η στρατιωτική συνεργασία των δύο χωρών στη Συρία, μια πρόταση της αμερικανικής πλευράς που είχε δημοσιοποιήσει ο Κέρι. Τα αίτια της επιφυλακτικής στάσης του Κρεμλίνου είναι προφανή, καθώς θα ήθελε λύση-πακέτο για την Ουκρανία που να παγώνει περαιτέρω ενίσχυση του ΝΑΤΟ στη Βορειοανατολική Ευρώπη και να επιτρέπει τον τερματισμό των κυρώσεων της ΕΕ και των ρωσικών αντιποίνων.
Η Ουάσιγκτον είναι σαφές ότι προσπαθεί να πετύχει ταυτόχρονα πολλούς στόχους: Να προωθήσει εξομάλυνση με τη Ρωσία, να πιέσει την Ουκρανία σε υποχωρήσεις χωρίς να χάσει την επιρροή της στο Κίεβο, και την ίδια στιγμή να περιχαρακώνει την Πολωνία και τις τρεις βαλτικές ως ένα προωθημένο ατλαντικό προπύργιο στην ΕΕ, το οποίο θα έχει ως ρόλο να λειτουργεί ως φραγμός μιας εθνικής γερμανικής εξωτερικής πολιτικής για στενή ειδική σχέση με τη Ρωσία.
Ολα τα παραπάνω θα γίνουν λιγότερο περίπλοκα όταν σε βάθος χρόνου η Ουάσιγκτον προωθήσει τη συνολική συγκρότηση μιας ευρωατλαντικής κοινότητας με πυλώνες το ΝΑΤΟ από τη μια μεριά και τη Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων από την άλλη, πιο γνωστή με τα αρχικά ΤΤΙΡ, ένα σχήμα που συνειδητά ή ασυνείδητα προωθεί η Γερμανία με την εγκατάλειψη της περαιτέρω εμβάθυνσης της Ευρωζώνης.
Με άλλα λόγια, όταν οι ΗΠΑ επιβάλουν μια ευρωατλαντική δομή στην οποία θα συνυπάρχουν η εκτός ΕΕ Βρετανία, η ομάδα του Βίσεγκραντ και μια Ευρωζώνη δύο ταχυτήτων, τότε θα εκλείψουν οι λόγοι συντήρησης μιας ελεγχόμενης ψυχροπολεμικής αντιπαλότητας Δύσης - Ρωσίας ως νομιμοποίησης της παραμονής της Ουάσιγκτον στον ρόλο του ρυθμιστή των ενδοευρωπαϊκών ισορροπιών.
Στην παραπάνω θεώρηση το Κρεμλίνο έχει διευρυμένα περιθώρια ελιγμών και πέραν του διμερούς διαλόγου με τον Λευκό Οίκο, καθώς μια αποδυναμωμένη από το Brexit, τη δυσφορία του Νότου και την ομαδοποίηση του Βίσεγκραντ Γερμανία θα επείγεται εξίσου, αν όχι περισσότερο από τις ΗΠΑ, για συνολική εξομάλυνση με τη Ρωσία.
Πηγή: Η προσωπική σελίδα του συντάκτη στο fb
Χωρίς την ενεργό συμμετοχή της Ρωσίας και των συμμάχων της στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, Ιράν και Συρία, δεν είναι νοητή μια συνολική στρατηγική αντιμετώπισης των τζιχαντιστών είτε του Ισλαμικού Κράτους είτε της Αλ Κάιντα και των παραφυάδων της. Η διαπίστωση ισχύει για τη Συρία και το Ιράκ αλλά και για το Αφγανιστάν.
Χωρίς τη στενή συνεργασία με τη Μόσχα, και ακόμη χειρότερα με μια νέα ψυχροπολεμική αντιπαλότητα να κυριαρχεί, οι συσχετισμοί στην ευρύτερη περιοχή Ασίας - Ειρηνικού θα παραμένουν αβέβαιοι, καθώς μακράς διαρκείας ψυχροπολεμική αντιπαλότητα με τη Ρωσία ευνοεί την Κίνα: Είτε με την ουδετεροποίηση της Μόσχας είτε ακόμη χειρότερα για την αμερικανική πλευρά με μια συνολική σύγκλιση Ρωσίας - Κίνας πιο επίφοβη από τη στενή σχέση Ρωσίας - Γερμανίας, την οποία οι ΗΠΑ βραχυκύκλωσαν στις αρχές του 2014 ωθώντας στα άκρα την αντιπαράθεση στην Ουκρανία.
Στη συνάντηση της Μόσχας δεν συζητήθηκαν απευθείας μεταξύ Πούτιν και Κέρι η στρατιωτική συνεργασία των δύο χωρών στη Συρία, μια πρόταση της αμερικανικής πλευράς που είχε δημοσιοποιήσει ο Κέρι. Τα αίτια της επιφυλακτικής στάσης του Κρεμλίνου είναι προφανή, καθώς θα ήθελε λύση-πακέτο για την Ουκρανία που να παγώνει περαιτέρω ενίσχυση του ΝΑΤΟ στη Βορειοανατολική Ευρώπη και να επιτρέπει τον τερματισμό των κυρώσεων της ΕΕ και των ρωσικών αντιποίνων.
Η Ουάσιγκτον είναι σαφές ότι προσπαθεί να πετύχει ταυτόχρονα πολλούς στόχους: Να προωθήσει εξομάλυνση με τη Ρωσία, να πιέσει την Ουκρανία σε υποχωρήσεις χωρίς να χάσει την επιρροή της στο Κίεβο, και την ίδια στιγμή να περιχαρακώνει την Πολωνία και τις τρεις βαλτικές ως ένα προωθημένο ατλαντικό προπύργιο στην ΕΕ, το οποίο θα έχει ως ρόλο να λειτουργεί ως φραγμός μιας εθνικής γερμανικής εξωτερικής πολιτικής για στενή ειδική σχέση με τη Ρωσία.
Ολα τα παραπάνω θα γίνουν λιγότερο περίπλοκα όταν σε βάθος χρόνου η Ουάσιγκτον προωθήσει τη συνολική συγκρότηση μιας ευρωατλαντικής κοινότητας με πυλώνες το ΝΑΤΟ από τη μια μεριά και τη Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων από την άλλη, πιο γνωστή με τα αρχικά ΤΤΙΡ, ένα σχήμα που συνειδητά ή ασυνείδητα προωθεί η Γερμανία με την εγκατάλειψη της περαιτέρω εμβάθυνσης της Ευρωζώνης.
Με άλλα λόγια, όταν οι ΗΠΑ επιβάλουν μια ευρωατλαντική δομή στην οποία θα συνυπάρχουν η εκτός ΕΕ Βρετανία, η ομάδα του Βίσεγκραντ και μια Ευρωζώνη δύο ταχυτήτων, τότε θα εκλείψουν οι λόγοι συντήρησης μιας ελεγχόμενης ψυχροπολεμικής αντιπαλότητας Δύσης - Ρωσίας ως νομιμοποίησης της παραμονής της Ουάσιγκτον στον ρόλο του ρυθμιστή των ενδοευρωπαϊκών ισορροπιών.
Στην παραπάνω θεώρηση το Κρεμλίνο έχει διευρυμένα περιθώρια ελιγμών και πέραν του διμερούς διαλόγου με τον Λευκό Οίκο, καθώς μια αποδυναμωμένη από το Brexit, τη δυσφορία του Νότου και την ομαδοποίηση του Βίσεγκραντ Γερμανία θα επείγεται εξίσου, αν όχι περισσότερο από τις ΗΠΑ, για συνολική εξομάλυνση με τη Ρωσία.
Πηγή: Η προσωπική σελίδα του συντάκτη στο fb
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου