Η εποχή των χαμένων ψευδαισθήσεων

Του Νίκου Βαρσάμη

Η καθιέρωση του Κράτους Πρόνοιας μετά το 1960, ο δυτικοευρωπαϊκός Μάης με την Άνοιξη της Πράγας το 1968 και η πτώση του τείχους του Βερολίνου το 1989, ήταν τα τρία μείζονα γεγονότα που έλαβαν χώρα στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα στην Ευρώπη. Η υπογραφή της συμφωνίας για την δημιουργία του ευρώ την 1η Μαΐου 2004 στην Αθήνα, σε συνδυασμό με την ένταξη στην Ε. Ένωση χωρών της Ανατολικής Ευρώπης αποτελούσαν μέχρι πρότινος μείζονα γεγονότα της Ευρώπης στην απαρχή του 21ου αιώνα.

Η 23η Ιουνίου-ημέρα του βρετανικού δημοψηφίσματος αποτελεί πλέον την πιο σημαντική στιγμή της Ευρώπης εδώ και ένα αιώνα. Αν την περίοδο 2000-2004 ήταν η εποχή των «Μεγάλων προσδοκιών», το 2016 εμφανίζεται ως η εποχή των «χαμένων ψευδαισθήσεων».

Τα αίτια που οδήγησαν στην συγκεκριμένη απόφαση δεν αφορούν μόνο την Βρετανία, αφορά όλη την Ευρώπη. Είναι η κρίση εμπιστοσύνης προς την ελίτ και το πολιτικό σύστημα, η αύξηση των ανισοτήτων, η ανασφάλεια των μεσαίων στρωμάτων και εν γένει των αδύναμων, η αδυναμία του πολίτη να κατανοήσει τις διαδικασίες των αποφάσεων της ανάλγητης γραφειοκρατίας των Βρυξελλών, η ακύρωση του λαϊκού στοιχείου, η υποχώρηση της εθνικής κυριαρχίας και της δημοκρατίας. Αυτή όμως είναι η μια πλευρά του νομίσματος. Η άλλη είναι αυτή της κυριαρχίας του ρατσισμού και της ακροδεξιάς, οι ανισότητες αντί να αποδίδουν την ευθύνη στο σύστημα, αποδίδονται στου μετανάστες, στους πρόσφυγες των πολέμων που η Δύση εξαπέλυσε.

Υπάρχουν εποχές της μικρής πολιτικής, όπου αυτή εφαρμόζει τους κανόνες της Μεγάλης Πολιτικής, όπου αυτή αλλάζει τους κανόνες. Η Ευρώπη μετά το 1990 εφάρμοζε κανόνες, η αλλαγή της κατάστασης μετά το 2008 απαιτεί Νέους Κανόνες, προς την πλευρά της λαϊκής κυριαρχίας, της δημοκρατίας, της δραστικής μείωσης των ανισοτήτων. Αν τώρα οι οικονομικές ελίτ και οι κυβερνώντες κλείνουν τα μάτια και προσπαθούν να ξεφύγουν από την πραγματικότητα. Τότε, το Brexit θα είναι η αρχή του Eurexit.

Η πολιτική διάσωσης των τραπεζών και των μεγάλων εταιρειών, όπως επικράτησε ο πόλεμος κατά της παροχής κοινωνικών υπηρεσιών. Η ιδεολογία, σύμφωνα με την οποία οι αγορές έχουν προτεραιότητα, με τα κράτη να αναλαμβάνουν να καλύπτουν της ζημιές μέσω της λεηλασίας των φτωχών, έχει οδηγήσει την κατάσταση σε πλήρες αδιέξοδο. Ο κεϊνσιανισμός υπέρ των πλουσίων, οδηγεί σε επικίνδυνες καταστάσεις….

(Δημοσίευση εφημερίδα «ΘΕΣΣΑΛΙΑ» στις 11-7-2016)

Πηγή: Η προσωπική σελίδα του συντάκτη στο fb