Η πρωθυπουργός της Βρετανίας, Τερέζα Μέι, υπήρξε ξεκάθαρη, ανέθεσε το υπουργείο Εξωτερικών στον Μπορίς Τζόνσον και όρισε επικεφαλής διαπραγματευτή για το Brexit τον Ντέιβιντ Ντέιβις, δηλαδή δύο σκληρούς ευρωσκεπτικιστές. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο, το Λονδίνο γυρίζει σελίδα και δεν υπάρχει περιθώριο προσδοκιών για παράκαμψη, καθυστέρηση ή έστω «απονεύρωση» του Brexit. Η επίκληση του άρθρου 50 θα υλοποιηθεί μόλις βρεθεί μια μεθόδευση συμμετοχής στη διαπραγμάτευση της Σκοτίας και μόλις ξεκαθαρίσει η προσφυγή ή όχι σε πρόωρες εκλογές.
Η διαπραγμάτευση δεν είναι κατά κύριο λόγο τεχνική, αλλά πολιτική. Η Βρετανία δεν έχει απέναντί της μια ενωμένη ΕΕ των «27», αλλά μια πολλαπλά θρυμματισμένη Ενωση ανάμεσα σε Βορρά και Νότο, ανάμεσα σε οπαδούς της εμβάθυνσης και μινιμαλιστές αλλά και εταίρους έτοιμους να διεκδικήσουν αλά καρτ συμμετοχή σαν αυτήν που έχει μέχρι σήμερα το Ηνωμένο Βασίλειο. Επιπροσθέτως, όπως φάνηκε από τις πρόσφατες δηλώσεις του Ομπάμα στη Βαρσοβία και τη συνέντευξή του στην «El Pais», έχουμε πλέον μια φραστική δημόσια κλιμάκωση της διαμάχης ΗΠΑ-Γερμανίας για τη δημοσιονομική λιτότητα που καταγράφεται ως υποθήκη για την ανάπτυξη στην Ουάσιγκτον τη στιγμή που για το Βερολίνο είναι αδιαπραγμάτευτη.
Σε μεγάλο βαθμό, με υπαιτιότητα των Μέρκελ - Σόιμπλε, η Κομισιόν είναι όσο ποτέ αποδυναμωμένη και υπό αμφισβήτηση, με το Βερολίνο να κάνει τις δουλειές του σε επίπεδο διακρατικής-διακυβερνητικής συνεργασίας. Ολα τα παραπάνω αθροιστικά δίνουν στο Λονδίνο ευρύτατο περιθώριο διαπραγματευτικών ελιγμών ταυτόχρονα με την Κομισιόν αλλά και με καθέναν από τους 27 εταίρους ή ακόμη και σε επίπεδο ομάδας, όπως π.χ η τετράδα του Βίσεγκραντ, επιτρέπουν προσδοκίες για παρεμβολή τόσο μεταξύ Γαλλίας - Γερμανίας όσο και Ουάσιγκτον - Βερολίνου.
Οταν η Τερέζα Μέι ξεκαθαρίζει ότι το Brexit είναι Brexit, κάνει μια επιλογή προάσπισης της αξιοπιστίας συνολικά της πολιτικής ελίτ της χώρας, εξ ονόματος της οποίας δηλώνει ότι είναι αδιανόητη η αμφισβήτηση της ετυμηγορίας των πολιτών. Η ερμηνεία όμως της ξεκάθαρης στάσης που επιβεβαιώθηκε και από τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης έχει και μια άλλη βαρύνουσα συνιστώσα.
Την εκτίμηση της πρωθυπουργού ότι η δύσκολη διετούς διάρκειας διαπραγμάτευση για την αποχώρηση της Βρετανίας με την ΕΕ συμπίπτει με την κορύφωση μιας υπαρξιακής κρίσης συνοχής στην ΕΕ των «27» και κυρίως στην Ευρωζώνη των «19», με το Ηνωμένο Βασίλειο να έχει τη μεγαλύτερη ευχέρεια ελιγμών σε σύγκριση με τις υπόλοιπες «27» χώρες- μέλη. Αν μη τι άλλο το μήνυμα από τις όχθες του Τάμεση είναι η αυτοπεποίθηση της Βρετανίας ότι έχει διαπραγματευτικό πλεονέκτημα.
Η διαπραγμάτευση δεν είναι κατά κύριο λόγο τεχνική, αλλά πολιτική. Η Βρετανία δεν έχει απέναντί της μια ενωμένη ΕΕ των «27», αλλά μια πολλαπλά θρυμματισμένη Ενωση ανάμεσα σε Βορρά και Νότο, ανάμεσα σε οπαδούς της εμβάθυνσης και μινιμαλιστές αλλά και εταίρους έτοιμους να διεκδικήσουν αλά καρτ συμμετοχή σαν αυτήν που έχει μέχρι σήμερα το Ηνωμένο Βασίλειο. Επιπροσθέτως, όπως φάνηκε από τις πρόσφατες δηλώσεις του Ομπάμα στη Βαρσοβία και τη συνέντευξή του στην «El Pais», έχουμε πλέον μια φραστική δημόσια κλιμάκωση της διαμάχης ΗΠΑ-Γερμανίας για τη δημοσιονομική λιτότητα που καταγράφεται ως υποθήκη για την ανάπτυξη στην Ουάσιγκτον τη στιγμή που για το Βερολίνο είναι αδιαπραγμάτευτη.
Σε μεγάλο βαθμό, με υπαιτιότητα των Μέρκελ - Σόιμπλε, η Κομισιόν είναι όσο ποτέ αποδυναμωμένη και υπό αμφισβήτηση, με το Βερολίνο να κάνει τις δουλειές του σε επίπεδο διακρατικής-διακυβερνητικής συνεργασίας. Ολα τα παραπάνω αθροιστικά δίνουν στο Λονδίνο ευρύτατο περιθώριο διαπραγματευτικών ελιγμών ταυτόχρονα με την Κομισιόν αλλά και με καθέναν από τους 27 εταίρους ή ακόμη και σε επίπεδο ομάδας, όπως π.χ η τετράδα του Βίσεγκραντ, επιτρέπουν προσδοκίες για παρεμβολή τόσο μεταξύ Γαλλίας - Γερμανίας όσο και Ουάσιγκτον - Βερολίνου.
Οταν η Τερέζα Μέι ξεκαθαρίζει ότι το Brexit είναι Brexit, κάνει μια επιλογή προάσπισης της αξιοπιστίας συνολικά της πολιτικής ελίτ της χώρας, εξ ονόματος της οποίας δηλώνει ότι είναι αδιανόητη η αμφισβήτηση της ετυμηγορίας των πολιτών. Η ερμηνεία όμως της ξεκάθαρης στάσης που επιβεβαιώθηκε και από τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης έχει και μια άλλη βαρύνουσα συνιστώσα.
Την εκτίμηση της πρωθυπουργού ότι η δύσκολη διετούς διάρκειας διαπραγμάτευση για την αποχώρηση της Βρετανίας με την ΕΕ συμπίπτει με την κορύφωση μιας υπαρξιακής κρίσης συνοχής στην ΕΕ των «27» και κυρίως στην Ευρωζώνη των «19», με το Ηνωμένο Βασίλειο να έχει τη μεγαλύτερη ευχέρεια ελιγμών σε σύγκριση με τις υπόλοιπες «27» χώρες- μέλη. Αν μη τι άλλο το μήνυμα από τις όχθες του Τάμεση είναι η αυτοπεποίθηση της Βρετανίας ότι έχει διαπραγματευτικό πλεονέκτημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου