Τράπεζες, ο μεγάλος ασθενής της Ευρώπης

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Αναμφισβήτητα, το ενδιαφέρον της μεγαλύτερης γερμανικής τράπεζας για την οικτρή κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο τραπεζικός κλάδος της Ευρώπης ξεχειλίζει από ιδιοτέλεια.

Μόλις πριν λίγες εβδομάδες το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο χαρακτήρισε την Deutsche Bank ως υπ’ αριθμόν ένα κίνδυνο για την παγκόσμια χρηματοοικονομική σταθερότητα, με αφορμή την έκθεσή της σε παράγωγα που ξεπερνούν τα 50 τρισ. ευρώ, ενώ η φυγή των επενδυτών από τα χαρτοφυλάκια της τείνει να λάβει διαστάσεις πανικού. Το πρώτο πεντάμηνο του 2016 έκαναν φτερά από την Deutsche Asset Management κεφάλαια ύψους 4,8 δισ. ευρώ, σύμφωνα μάλιστα με στοιχεία του γερμανικού συνδέσμου επενδυτικών ταμείων, την ίδια ώρα που οι τοποθετήσεις σε άλλα ανταγωνιστικά χαρτοφυλάκια αυξάνονταν σταθερά. «Πτήση στην ποιότητα», ο σχετικός όρος. Τη δεινή θέση της Deutsche Bank τη δείχνει κι η πορεία της μετοχής της, όπως φαίνεται στο διάγραμμα που παραθέτουμε όπου φαίνεται ότι σε διάστημα ενός έτους έχει χάσει το 60% της τιμής της.

Η Deutsche Bank ωστόσο, δεν είναι μόνη της. Σε άσχημη θέση βρίσκονται δεκάδες ακόμη τράπεζες σε όλη την Ευρώπη. Είναι μάλιστα μια κατάσταση που μπορεί να μην αποτυπωθεί στα αποτελέσματα των στρες αντοχής που θα ανακοινωθούν στις 29 Ιουλίου, θεωρείται ωστόσο ωρολογιακή βόμβα. Η κρισιμότητα της κατάστασης των τραπεζών αποτυπώθηκε τόσο στην πρόταση 6 σημείων για την επίλυση της τραπεζικής κρίσης που έδωσε στη δημοσιότητα η Deutsche Bank όσο και σε μια βαρύνουσα συνέντευξη που έδωσε ο επικεφαλής οικονομολόγος της, όπου εκτιμάει τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια των τραπεζών σε όλη την Ευρώπη σε 2 τρισ. ευρώ (σχεδόν όσο το ΑΕΠ της Γαλλίας), επικρίνει σφόδρα την πολιτική χαμηλών επιτοκίων της ΕΚΤ (καταλαβαίνουμε έτσι ποια σκοπιμότητα εξυπηρετεί η κριτική στην ΕΚΤ την οποία ασκούν τα γεράκια της γερμανικής κεντρικής τράπεζας) και ζητάει τη σύσταση ενός ταμείου, με προίκα 150 δισ. ευρώ, για να αντιμετωπισθεί η κρίση. Η πρόταση των 6 βημάτων είναι ακόμη πιο ριζοσπαστική καθώς η Deutsche Bank ζητάει να μην εφαρμοσθεί η οδηγία για την υποχρεωτική εκ των έσω διάσωση των τραπεζών (bail in) και να επανέλθει η δυνατότητα της διάσωσης των τραπεζών από τα κράτη (bail out) που ίσχυε ως 31/12/2015, ενώ ως πρώτο βήμα προτείνει τη διάσωση των ιταλικών τραπεζών με μια ένεση ρευστότητας ύψους 28 δισ. ευρώ!

Η επιστροφή της τραπεζικής κρίσης στην Ευρώπη προοιωνίζεται νέα δεινά για τους εργαζόμενους καθώς ανεξαρτήτως της λύσης που θα προκριθεί το κόστος θα καταβληθεί από τους φορολογούμενους. Είτε άμεσα, είτε έμμεσα. Όπως έγινε και το 2008. Σιγά που η Γερμανία θα επιτρέψει να καταρρεύσει η Deutsche Bank υπό το βάρος των ασήκωτων χρεών της…

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Πριν στις 17 Ιουλίου 2016

Πηγή: Λεωνίδας Βατικιώτης